بر اساس آموزه‌های دین روزه گرفتن تنها به خودداری از خوردن و آشامیدن نیست بلکه باید تمام اعضا و جوارح روزه باشند، بخصوص چشم، چراکه آنچه را که انسان با چشم می‌بیند روزها و بلکه سال‌ها در یاد و خاطره نگه می‌دارد؛ چنانچه امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «القلب مصحف البصر»؛ «قلب بایگانی چشم است»[1] یعنی هر چه را که چشم می‌بیند، در قلب و روان انسان جای میگیرد و فکر و ذهنش را مشغول می‌سازد.
پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله هم درباره روزه چشم می‌فرمایند:
«هر روزه‌داری که پشت سر زنی خیره شود تا برآمدگی بدنش را که از روی لباس‌ها نمایان است را ببیند، قطعاً افطار کرده (و از ثواب روزه محروم شده) است».[2]
[1]. نهج‌البلاغه، کلمات قصار شمارهٔ 417.
[2]. مَنْ تَأَمَّلَ خَلْفَ اِمْرأَهٍ حَتّی یَتَبَیَّنَ لَه حَجْمُ عِظامِها مِن وَراءِ ثِیابِها و هُوَ صائِمٌ، فَقَد أَفطَرَ؛ بحارالانوار، ج 96، ص 290.
درباره این سایت